Visie
“Toen ik als 20-jarige tijdens mijn studie Psychologie als vrijwilliger ging werken bij de Kindertelefoon in Amsterdam kwam ik daar al snel voor het eerst in aanraking met Kindermishandeling. Van de vaak schrijnende verhalen van kinderen raakte ik in het begin nogal eens van slag. Ik was er nooit zo direct mee geconfronteerd en ik wist helemaal niet dat er zoveel nare dingen met kinderen gebeurden.
Mijn betrokkenheid bij het onderwerp werd groter toen ik de kans kreeg om een aantal jaren later bij het Advies en Meldpunt Kindermishandeling te gaan werken aan de preventie van kindermishandeling. Ik heb me daar met name gericht op het zorgen dat mensen die met kinderen werken in staat zijn om kindermishandeling te herkennen én er dan ook nog iets aan te kunnen doen!
Uit eigen ervaring snap ik heel goed dat het omgaan met mishandeling nooit een eenvoudige zaak is. Zelfs al lijkt de ‘zaak’ zo duidelijk als wat (wat meestal niet zo is), dan nog spelen er bij alle betrokkenen, de kinderen, de ouders, familie, buren, leerkrachten en hulpverleners zoveel persoonlijke gevoelens dat het nooit eenvoudig is om het aan te pakken.
Ook dilemma’s over wat er gebeurt als je het probeert aan te pakken spelen een rol; “hoe behoud ik goed contact met de ouders?”, “wat gebeurt er nu met het kind?”, “hoe voorkom ik dat de dader bij mij op de stoep staat?”, “heeft het wel zin, als het kind naar Jeugdzorg gaat?”. Allemaal vragen die meespelen wanneer je je zorgen maakt.
Daarom ga ik in mijn trainingen niet alleen aan de slag met wat je kunt doen voor een kind of een ouder, maar ook hoe je emoties een plaats geeft, hoe je belemmeringen kunt overwinnen, en hoe je bij je eigen verantwoordelijkheid blijft. Voor mij gaat trainen niet alleen over de situatie waar je mee te maken hebt, maar ook over wat dat bij jou oproept, wat jou helpt én wat je kunt overwinnen.
30 jaar na dat ik als vrijwilliger bij de Kindertelefoon begon, vind ik het nog steeds fantastisch om mensen verder te helpen in hun professionele én persoonlijke ontwikkeling zodat ze niet alleen beter in staat zijn om mishandeling aan te pakken, maar ook om zich er sterker en beter bij te voelen. Iedereen beslist voor zichzelf of hij iets doet wanneer hij zich zorgen maakt. Wanneer ik mensen kan helpen die beslissing makkelijker te maken is mijn missie geslaagd!”